شهرستان صُحار (به عربی: ولایة صُحار)
این شهر یکی از مراکز مهم منطقهٔ باطنه است و در ۲۴۰ کیلومتری شمال شهر مسقط، پایتخت عمان، واقع شده‌است. جمعیت این شهر ۱۰۴٬۳۱۲ نفر است.[۴]
شهر صُحار در دوران قدیم از مهمترین مناطق تولید مس و صادرات آن بوده‌است.[۵]
صُحار زمانی یکی از بزرگ‌ترین بنادر تجارتی منطقه به‌شمار می‌آمد، تا جایی که با دو بندر بزرگ آن دوران، سیراف و بصره، رقابت داشته‌است.[۵]
این شهر قبل از اسلام و در دوران حکومت پادشاهان جیفر و عبد، دو پسران آل جلندی، پایتخت عمان بوده‌است. بعد از اسلام، صُحار مرتبهٔ پایتختیِ کشور را از دست داد، اما به‌عنوان بزرگ‌ترین بندر تجارتی باقی ماند.[۳]
امروزه صُحار، شهری آباد و پررونق است.[۳]
پیشهٔ مردم صُحار
پیشه مردم صُحار ماهی‌گیری، کشاورزی و تجارت است. از مهمترین ره‌آوردهای این شهرستان، «حلوای عمان» (مسقطی)، و از مهمترین صنعت‌های آن، آهنگری و نقره‌سازی است. باضافه دستبافی منسوجات نخل خرما و دامداری در بعضی از مناطق این شهرستان.[۶]
آثار تاریخی
در صُحار آثار باستانی گوناگونی وجود دارد. بارزترین آثار این شهرستان «قلعهٔ صحار» است، این قلعه از لحاظ حفظ امنیت در دوران گذشته در باطنه، یکی از مهمترین قلعه‌های منطقهٔ باطنه‌است. تاریخ بنای این قلعه به دوران اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم میلادی می‌رسد. این قلعه در سال ۱۹۸۰ میلادی بازسازی شده‌است. قلعهٔ مذکور در سمت جنوبیِ شهر واقع شده‌است و «امراء هرمز» در دوران حکومت پادشاهان بنی نبهان آن را بنیان نهاده‌اند. در درون این قلعه تونلی به طول ۱۰ کیلومتر وجود دارد و به شهرستان بریمی منتهی می‌شود. چند حلقه چاه آب شیرین در درون قلعه وجود دارد.[۲] در طبقهٔ پایینیِ قلعه قبری وجود دارد که به «قبر ثوینی بن سعید بن سلطان» مشهور است. همچنین چند دروازهٔ بزرگ و کوچک در صُحار وجود دارد که آب آنها از وسط شهرستان می‌گذرد. مشهورترین آنها «وادی حیبی»، «وادی عاهن» و «وادی الجزی» است.[۵] در صُحار جاهای گردشگری و اماکن تفریح و چند هتل ممتاز و استراحتگاه وجود دارد.[۵
